08. - Teraz

Dla Victoria

      Na pewno wielu z was miało okazję być świadkiem prawdziwej miłość. Może widzieliście ją w swoim własnym domu, na ulicy lub wielu z waszych starszych rówieśników. Dziewczyna cała w skowronkach mknie szczęśliwa do swojego chłopaka, on natomiast idzie spać szczęśliwy bo wie, że jutro spotka swoją wybrankę. Jednak wyobraźcie sobie sytuację, w której chłopak biegnąc do szkoły, do ukochanej, zginąłby. Zaślepiony różowymi kolorami miłości, nie widzi nic, poza rysami swojej dziewczyny, nic poza rozpędzonym samochodem, pod którym za chwilę leży. Pęknięcie czaszki i wewnętrzny krwotok to gwarantowana, szybka śmierć. Kilka chwil później, gdy policjanci zeskrobują go z ulicy, jego dziewczyna dostaje telefon,  w którym wie wszystko. Miesiąc później siedzi przed jego nagrobkiem, tęskniąc. Całe życie przeżywa tęskniąc.


      Teraz dopiero uświadamiam sobie, jak wyglądało moje życie bez León'a. Tęsknota była nieustanną częścią mnie. Teraz jest o wiele lepiej, nie tylko u mnie. Lu od dwóch tygodni jest szczęśliwą mężatką a ja od dwóch tygodni dziewczyną Pana Verdas'a. Już nie martwię się, że moje dziecko nie będzie miało ojca, a ja, nigdy nie zaznam prawdziwej miłości. Również wszystkie rany, siniak, zagoiły się a na nowe się nie zanosi. León traktuje mnie jak królową. Codziennie rano, gdy się budzę on, rozmawia ze swoją córką. Tak, będziemy mieli córeczkę, która tak jak ja nie będzie wyobrażała sobie życia bez León'a. Teraz jestem szczęśliwa.


      Może sami byliście zakochani? Może jesteście? Miłość jest jedną z najważniejszych wartości w naszym życiu. Potraficie zdefiniować owe słowo? Każdy interpretuje to na swój sposób, każdy ma swoją definicję. I niech tak zostanie... Druga połówka powinna być dla was najlepszym przyjacielem, dobrą duszyczką, która dba o nasze dobro, troszczy się o nasze zdrowie, sprawia, że każdy dzień jest wyjątkowy, że uśmiechamy się bez powodu. Stan zakochania. Najlepszy stan w życiu. Miłość jest darem od Boga...
   -O czym myślisz, piękna? - pyta uśmiechnięty szatyn
-O niczym ważnym - odpowiadam
-Na pewno? - dopytuje - Wiesz, że chętnie cię wysłucham - dodaję po chwili
-Naprawdę, o niczym. Tak jakoś. Ładny mamy dzisiaj dzień, prawda?
-Bardzo. Dwadzieścia dziewięć stopni. Może wybierzemy się nad morze?
-Wiesz ile tam jest ludzi? -pytam
-Pójdziemy tam, gdzie będziesz chciała, byle żeby być razem - mruczy
-Pójdźmy na spacer. Po prostu. - chichocze
- Ok. Tylko wskoczę w jakiś T-Shirt
- A ja zjem jeszcze serek.
- Zaraz wracam-całuje mój polik i odchodzi. Wyrzucam puste opakowanie po danonku i wstaję z kanapy, czekając na swojego króla.

      Już po dziesięciu minutach spacerujemy alejkami Buenos Aires. Pogoda dopisuję. Parę dni padał deszcz, aż na zenicie pojawiła się żółta i rażąca jasnym światłem kula, potocznie zwana słońcem. Odziana jestem w ciemnoniebieska bluzkę na ramiączkach, biała spódnicę i niebieskie szpilki. Spoglądam z uśmiechem na ukochanego. Jego twarz wyraża jedno uczucie. Szczęście. Jest szczęśliwy. Jeszcze niedawno byliśmy tak daleko od siebie, a teraz tak blisko.
- Znowu o czymś intensywnie  rozmyślasz - stwierdza ze śmiechem León.
- Wcale nie. Rozkoszuję się cudowną pogodą i wspaniałym towarzystwem. -podlizuje się
- Fakt, pogoda fajna, a twój towarzysz wspaniały.
- I skromny - chichocze
- A i owszem - śmiejemy się razem.
- Jesteś głodna? -pyta spokojny
- Skarbie, jestem w ciąży, głód to cecha, która towarzyszy mi dwadzieścia pięć na osiem - uśmiecham się słodko, przed tym patrząc się na niego spod byka.
- Przepraszam, przepraszam, muszę się przyzwyczaić, że moja królowa nosi w sobie naszą Miley. Za rogiem jest bar. Jeśli chcesz możemy pójść - proponuje chłopak
- Ok. Prowadź, przystojniaku. - całuje mnie i łapie moją kruchą dłoń.

  On powiedział naszą Miley. Naszą. Czy to wszystko nie brzmi pięknie, czy to wszystko nie jest idealne? Nareszcie los, zlitował się nade mną i nareszcie otrzymałam to, o czym zawsze marzyłam. Mam rodzinę, przyjaciół,  zostaje jeszcze jeden malutki problemik. Nie będę sobie nim zadręczać czasu i tak, życie płynie za szybko.

Cześć misie! Co tam u was? Wiem, że rozdział wyszedł jaki wyszedł no ale ważne, że jest. Zaczynam ferie 15 lutego i będę pisać wtedy rozdziały na zapas. Przejrzyjcie zakładki (zaktualizowane). To chyba wszystko na dziś next. - 16 kom.

Camouflage <3